بيانيه آيت الله شيخ عيسى قاسم : حكومت بحرين بين ديروز و امروز

حکومت بحرین بین دیروز و امروز| حکومت میداند که محکوم به تغییر و اصلاح است، مخالفان آن به انتظار چه نشسته اند؟

تا چندی قبل که خیلی هم دور نیست، رژیم حاکم بر بحرین نه از لحاظ روحی و نه از لحاظ عملی و نه حتی در حرف حتی در حد یک کلمه، آمادگی هیچگونه اصلاح و تغییری را در وضع سیاسی و حقوقی عمومی و وضعیت بدی که ساخته دست خودش بود را نداشت.

اما امروز با تغییرات وضع جهان و منطقه که بر رژیم هایی از نوع رژینحاکم بر کشور ما بحرین فشار می آورد، اعمال تغییر برای حفظ بقای این رژیم ها و پیشگیری از هشدارهای خطیری که مواجهند، عملاً برای این رژیم ها اجتناب ناپذیر شده است.

امروز موضوع و درگیری این رژیم ها برچیدن مطالبه عملیات تغییر و تفکر در آن نیست، بلکه آنها درگیر این موضوعند که چگونه عملیات تغییر را به کمترین حد ممکن تنزل دهند یا تبدیل به عملیاتی تا حد امکان ظاهری و صوری کنند و تمامی تلاش را بکار میگرند که نظر عامه را به رنگی از زپرنگهای راه حلی صوری و دروغین راضی کنند، راه حلی که چیزی از حقیقت ظلم و به حاشیه رانده شدنی که ملت در آن بسر می برد را تغییر نمی دهد.

چشم انداز حکومت در این خصوص و راهی که برای تحقق آن اتخاذ کرده واضح است، مجدانه و سخت برای تحقق آن بطور عملی می کوشد و ابزاری بررسی شده و مناسب را بکار گرفته و سیاست هایش هم در این جهت مشغول آماده نمودن راه حل های صوری ناچیزند.

اما آنچه غریب است وضعیت و حال معارضین (اپوزوسیون) است که دست روی دست گذاشته و ایستاده و ناظر آنچه اند که از سوی رژیم حاکم در حال وقوع می باشد، انگار که منتظر است ببینید تصمیم رژیم در خصوص سرنوشت ملت و قضیه و آرمانی که مدت های مدیدی مسوولیت آن را بدوش کشیده چیست، سرنوشتی که سرنوشت خود معارضین نیز هست.

برخلاف تلاش های رسمی رژیم برای دور زدن وضعیتی که مقتضی تغییر است، هیچ گونه تفاهم و مطالعه ای بین طرفهای معارض و فعالان وجود ندارد و هیچ هماهنگی ای، تجمیع نیروها و متحد کردن مواضع به نفع و در جهت نجات از این وضعیت، بازپسگیری حق و حقوق و موفقیت در تحقق خواسته ها از طرف معارضین وجود ندارد.

این منتظر ماندن و به انتظار این نشستن که اراده دیگری (حکومت) چه خواهد بود اقدامی غیرمسئولانه و تسلیم شدن به اراده حکومت در اجرا و تنفیذ است و شاید دلیل این انتظار این باشد که درگیری شدیدی بین معارضین وجود دارد، که اگر‌راه حلی تحمیلی و متزلزل از سوی دولت مطرح شد حکومت زمینه را در افکار عمومی و هم در میان معارضه آماده کرده باشد.

اگر جهت حرکت بسوی تحقق استقرار و ثباتِ ملیِ قابلِ بقا و ایجاد فرصت برای ساخت کشور بطور قوی باشد، هم معارضین و هم حکومت هر دو در اشتباهند اگر که فکر میکنند هدف توافقی بر راه حلی اسمی و صوری و بدون محتوای جدی است، راه حل منصفانه برای مردم باید -بعد از عبودیت مردم در برابر خداوند- مردم را به عنوان مصدر و منشأ قدرت حکومت به رسمیت بشناسد.

عيسى أحمد قاسم
١٨ سبتمبر ٢٠٢١م
۲۷ شهریور ۱۴۰۰