آيت الله شيخ عيسى قاسم : تذكيرٌ لذاكرين ٣

پندى براى پندپذيران ۳

بسم الله الرحمن الرحيم

1. با سستی در اتخاذ تدابیر لازم برای جلوگیری از گسترش این ویروس مهلک، دشمن خود و جامعه‌تان نباشید. سهل انگاری، جنایت و ظلم در حق خود و دیگران است.

2. برای مقابله با این ویروس، امروز، همه جامعه باید به سان یک خانواده در درون یک خانه زندگی کنند. هیچ کس نباید در خدمت رسانی، ارائه توصیه و خدمت نجات‌بخش به دیگران ولو از راه دور و به اندازه‌ای که وظیفه‌اش برای جلوگیری از گسترش شیوع این ویروس اقتضا می‌کند، کوتاهی ورزد.

3. نه باید ترسید و نه باید ناامید شد، چرا که این دو، خود مصیبت مهلک دیگری است. نخستین کلیدی که مؤمن را از یأس و ترس می‌رهاند، توکل بر خدا و امید به رحمت حضرت حق و اعتماد به ذات او و رضایت به قضا و قدر اوست.

4. به جای ترس، باید امید داشت و همکاری کرد و همه متخصصان و مسئولان امر باید به درستی بیندیشند و از تمامی تخصص‌ها در هر سطحی که نافع باشد، برای پایان دادن به شیوع این ویروس یا محدود کردن آن یا کاهش حوزه گسترش آن، استفاده کنند.

5. چقدر شرایط دشوار امروز جامعه کمک برای حل مشکلات و برآورده ساختن نیازهای شرافتمندانی که از مشاغلشان که روزی خود را از آن حاصل می‌کردند، بیرون شدند و نیازمندان دیگر را می‌طلبد. جامعه بحرین، جامعه همکاری و هم‌افزایی است و امروز، نیاز به این روحیه و اخلاق کریمانه و اقدام سخاوتمندانه به خیر، به شدت احساس می‌شود. بخشش خداوند به بخشنده، بسیار بیشتر و بیشتر از آن حدی است که به همنوع خویش کمک می‌کند. دولت نیز سنگین‌ترین بار را در این موضوع بر عهده دارد، زیرا نخستین مسئولیت در این رابطه، متوجه اوست.

6. بشتابید و از مراجع تقلید بزرگوارتان راجع به موضع شرع مقدس در برخورد با مشکلات و معضلات این چنینی که تا سطح یک وبای مهلک گسترش می‌‌یابد، سؤال کنید.

7. درباره کاهلی در این مسئله هشدار دهید و روحیه اطمینان و اعتماد را در مردم حفظ کنید. دعای فرج به درگاه خداوند، باید سلاح شما در مقابله با این بلا باشد. ارتباطات را از طریق شبکه‌های اجتماعی گسترش دهید و از آن برای گسترش هشدار و البته اطمینان‌بخشی و انتشار روحیه صبر و توکل به خداوند سبحان بهره گیرید. مباد که هشدارهایتان روحیه اطمینان را از بین ببرد یا اینکه اطمینان بخشی‌تان مانع از اقدام مردم به پیشگیری شود.

8. بر بیانیه علما درباره متوقف ساختن برگزاری مراسم ختم، مجالس عروسی و انواع مختلف تجمعات و حتی اقامه نمازهای فرادی در مساجد تأکید می‌کنم. مگر اینکه انجام این امور، ضرورتی اجتناب ناپذیر باشد. زیرا شیوع خطر، به کسی رحم نمی‌کند و این مسئله از نظر دین و عقل کاملا روشن است و سهل انگاری در چنین اموری، جفا به خود و دشمنی در حق عزیزان و همه جامعه است.

عیسی احمد قاسم

١٨ مارس ٢٠١٩

٢٨ اسفند ١٣٩٨