آيت الله شيخ عيسى قاسم : بلاء و دين “٢”
بلاء و دين “٢”
سری دوم از سلسله نوشتارهای آیت الله شیخ عیسی قاسم در بحران کرونا تحت عنوان “بلاء و دین”
بسم الله الرحمن الرحيم
دین درباره این بلای همه‌گیر چه می‌گوید؟
1. خداوند متعال ما را دارای قدرت انتخاب آفرید و یک برنامه ای برای زندگی ما تدوین و ما را به اجرای از آن مکلف فرمود.
2. اجرای این برنامه، نتایج مثبت گسترده‌ای در دنیا و آخرت به دنبال دارد و سرپیچی از آن نیز نتایج منفی وخیم و بزرگی در دنیا و آخرت به همراه دارد.
3. از جمله تکالیفی که دین برای انسان مشخص کرده است، حفظ سلامت وجود انسانی و محیط معنوی اطراف افراد جوامع انسانی در سطح ملی و جهانی گه باعث تربیتی صحیح در سایه آموزه‌های خداوند متعال است و همچنین حفظ سلامت محیط مادی در خشکی و دریا (سراسر جهان) است تا به بهترین شکلِ مناسب برای زندگیِ انسان باقی بماند و انسان تا حد امکان، در راستای این هدف، برای توسعه آن تلاش کند.
ارتباط بین نقش انسان و صحت و سلامت محیط اطراف یا فساد آن و نیز ارتباط بین نقش انسان و صحت یا فساد ضمیر انسانی بشکل عام، امری است که قرآن کریم و سنت بر آن تأکید دارند
ظَهَرَ الْفَسَادُ فِي الْبَرِّ وَالْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَيْدِي النَّاسِ لِيُذِيقَهُم بَعْضَ الَّذِي عَمِلُوا لَعَلَّهُمْ يَرْجِعُونَ – روم، آیه 41
امروز، جامعه انسانی، نتیجه اقدامات برخی از بزرگترین جنایت کاران را به چشم خود می‌بیند و این جنایت پیشگان باید از سرپیچی در برابر خداوند کوتاه بیایند و همه مردم جهان باید ایشان را از گمراهی بزرگی که بدان گرفتارند و بازی با پایه‌های انسانیت و حیات متوقف سازند.
آیه‌ای که در ادامه می‌آید، به مردم می‌گوید که باید برای عبرت گرفتن و کسب یقین راجع به سنت ارتباط بین کنار گذاشتن دین و دچار شدن به عواقب هلاک و نیستی، در زمین سیر کنند. قل سيروا في الأرض فأنظروا كيف كان عاقبة الذين من قبل كان أكثرهم مشركين – روم، آیه 42
جهان امروز، یکی از روشنترین مصادیق این سنت الهی را تجربه می‌کند و در نتیجه، یا به گمراهی خود ادامه می‌دهد که در این صورت عذاب او تشدید می‌شود و یا از غرور خود دست بر می‌دارد و تسلیم اراده تشریعی خداوند می‌شود براساس اثول تکوینی مورد رحم خداوند قرارگیرد.
خداوند درباره سنت مذکور می‌گوید: وَمَا أَصابَكُم مِّن مُّصِيبَةٍ فَبِمَا كَسَبَتْ أَيْدِيكُمْ وَيَعْفُواْ عَن كَثِير – شورى، آیه 30
چقدر این “زیاد/ كثير” مذكور در آیه، بزرگ است!! و سنت ارتباط بین سرپیچی انسانها در برابر خداوند سبحان و بین مصیبت‌ها، از جمله مصیبت‌های زندگی و فجایع آن که قدرت‌های انسانی نمیتوانند بطور کامل جلوی آنها را بگیرند.۰ هر قدرتی که انسان دارد، از خداوند به او تفویض شده و محکوم به )تبعیت( از خواست و اراده عظیم او است.
وَمَا أَنْتُمْ بِمُعْجِزِينَ فِي الْأَرْضِ وَمَا لَكُمْ مِنْ دُونِ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ – شورى، آیه 31
دنیا باید برای آنچه که امروز بدان مبتلا شده، خودش را سرزنش کند. به دو دلیل: یکی از آنها فساد انگیزی در زمین است که بزرگترین جنایت پیشگان جهانی بدان دست می‌زنند و دلیل دوم به نظاره نشستن و اول از همه عدم تعهد به بازداشتن این جنایتکاران از اقداماتشان است. و این کوتاهی‌ای است که دودش به چشم دیگر ملت‌ها نیز می‌رود. در همین رابطه، خدای متعال فرمود: وَاتَّقُوا فِتْنَةً لَا تُصِيبَنَّ الَّذِينَ ظَلَمُوا مِنْكُمْ خَاصَّةً وَاعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ شَدِيدُ الْعِقَابِ – أنفال، آیه 25. اگر یک جنایتکار در یک کشتی به حال خود رها شود تا هرچه دل بخواهش است انجام داده وکشتی را سوراخ نماید و دیگران هن برای جلوگیری از غرق شدن همگان مانع او نشوند، کشتی با همان سوراخ غرق می‌شود.
همانطور که طغیانگران جهانی و مزدورانشان محیط مادی زیست انسان را تخریب کرده و درب‌های عذاب و اذیت را به روی مردم گشوده اند، به همان ترتیب نهاد بسیاری از مردم را در جوامع انسانی آلوده اند و این راز اِعمال تمامی انواع ظلم ها، عادی سازی تخلفات، فساد در زمین و دریا (سراسر جهان)، تولید بمب‌های اتمی و هسته‌ای و میکروبی و منتسر کردن ویروس‌های نابود کننده جان مردم بوده و همچنین زمینه تمامی شرارت‌ها در سطح زمین و فسادهای درونی و بیرونی است. [با این حال]، آیا چیزی برای تحرک نهاد انسانی باقی نی ماند؟ و آیا بعد از آنکه دین از زندگی کنار گذاشته شد و از تمامی جوانب زندگی رخت بر بست و نیز بعد از آنکه طغیانگران کسب لقمه ای روزی و به دست آوردن اندکی از حق حیات را به فساد و خیانت و کوتاه آمدن از ارزش‌ها گره زدند، آیا دیگر نفس لوامه هیچ نقشی در هدایت مسیر انسان و تصحیح آن خواهد داشت؟
در پایان آیه 41 از سوره روم – که پیشتر ذکر آن رفت – آمده است: “لعلهم یرجعون” (شاید برگردند)، این امر توجه مردم را به این نکته جلب می‌کند که اگر انسانها عذاب و اذیتی دنیوی به انسان در یطح جهان )دریا و خشکی کشیدند -که سبب ایجاد آن عذاب استکبار و عناد ایشان با نظام الهی‌ای بوده که صلاح دنیا و آخرتشان بر آن متوقف است- برای این بوده است که آنها از راه اشتباهی که در برخورد با خداوند در پیش گرفته اند برگردند، نیاز خود را به او درک کنند و بدانند که این هشداری است که است که در پی چیزی بسیار هولناک‌تر از آنچه که شاهد بودند خواهد بود، تا این آنها را بیدار و متوجه سازد که راه نجاتشان برای عدم گسترش این عذاب و تکرار آن در این است که با توبه صادقانه به خداوند بازگردند و در برابرش چون ذلیل مسکینی تهی‌دست تضرع کنند. این راه نجاتشان در امروز و در روزهایی است که در عذاب و نعمت به امروز مشابهند.
این مطلب ان شاء الله ادامه خواهد داشت.
عیسی احمد قاسم
١٩ مارس ٢٠٢٠
٢٩ اسفند ١٣٩٨
